Over Leo Pier
Het begon allemaal met een uitzending van Willem de Ridder op de radio, in oktober 1989 toen hij bij de VPRO een oproep deed om thuis een hoorspel/verhaal op een cassettebandje op te nemen die hij ging uitzenden zonder deze vooraf te beluisteren! De VPRO was tegen deze manier van werken! Dit was voor mij een signaal om daar gehoor aan te geven. Letterlijk. En zo maakte ik een hoorspel en stuurde deze op.
Niet veel later werd ik door hem gebeld of hij met de “hoorspelauto” langs kon komen. En zo geschiede.
Uiteraard werd mijn eerste creatie ook uitgezonden!”
Een paar weken later hoorde ik opnieuw een oproep van Willem, dit keer met de vraag of de hoorspelauto bij mensen thuis langs kon komen. Ik reageerde en inderdaad, op een zondag – de zomertijd was die nacht ingegaan – kwam Willem, uiteraard een uur te laat, bij ons thuis in Heemstede aan. De cassetterecorder stond op tafel en ik had drie vrienden uitgenodigd. Na een half uurtje stuntelen greep Willem in en werd er een plan gesmeed. Zo stond niet veel later “De stationsrestauratie” op band. Willem vertrok en meldde dat hij er wat mee ging knutselen. Een week later werd ik gebeld dat de uitzending op komst was. Gespannen zaten we bij de radio en niet veel later hoorden we de opname. Prachtig was het; Willem had er een mooi hoorspel van gemaakt. Zo begon mijn liefde voor het hoorspel. Ik had de smaak te pakken, kocht twee microfoons, en begon met een geïmproviseerd verhaal. Ook deze werd uitgezonden en ik maakte er steeds meer.
Omdat ik graag luisterde naar Radio 100, waar Willem de Ridder op vrijdagavond soms vreemde gasten uitnodigde, werd mijn fantasie gevoed. Zo begon ik voor Radio 100 mijn hoorspelen te maken. Via een vergadering van krakers op de Bilderdijkstraat in Amsterdam kon ik op dinsdagmiddag vanaf 15.00 uur een uur lang mijn producties uitzenden.
Zo heb ik er 58 gemaakt en uitgezonden.
Soms werd ik tijdens de uitzendingen gebeld door luisteraars die mijn hoorspel iets te ver vonden gaan. Ik zei dan dat ze de radio ook uit konden zetten. Wel was ik op mijn hoede wanneer ik weer buiten op straat stond, maar ik heb nooit iets gemerkt van bedreiging of intimidatie.
Na twee jaar stopte ik ermee; ik was door mijn verhalen heen en wilde niet meer elke week van Heemstede naar Amsterdam rijden. Zo kwam er een eind aan mijn avontuur als Lange Pier, zoals ik mezelf toen noemde.
De tapes heb ik bewaard en laatst merkte ik bij beluistering dat de kwaliteit van de cassettebandjes terugliep. Ik besloot ze te digitaliseren. Dit resulteerde in vele uren hoorspel op de pc. Recentelijk heb ik ervoor gekozen de tapes op een website te publiceren in de vorm van een podcast. De uitzendingen zijn dan opnieuw voor iedereen te beluisteren.
Elke week valt er op dinsdag een nieuwe uitzending te beluisteren, zoals dit destijds bij Radio 100 ook gebeurde.
Dus… ik wens je heel veel luisterplezier!